Το παιδί που δεν είχε ποτέ παρέες κι η πριγκίπισσα

Μια φορά κι έναν καιρό κάπου όχι πολύ μακριά από εδώ που μένουμε εμείς υπήρχε ένα παιδάκι μικρό. Ήταν ένα αγοράκι αρκετά παχουλό...σαν βαρελάκι με κρασάκι. Αυτό το παιδάκι λοιπόν δεν του μιλούσε κανείς στο σχολείο γιατί τα παιδιά εκεί ήταν όλα αδύνατα κι έτρεχαν κι ο μικρός μας φίλος, ας τον πούμε Στέφανο, δεν μπορούσε να παίξει και να τρέξει τόσο γρήγορα όσο αυτά κι έτσι δεν τον έκαναν παρέα. Τον κορόιδευαν συνέχεια και τον πείραζαν κι ο Στέφανος στεναχωριόταν, αλλά δεν έκανε τίποτα. Όταν πέρασαν τα χρόνια κι ο Στέφανος μεγάλωσε λίγο αποφάσισε να φύγει, να πάει σε άλλη χώρα και να βρει εκεί μια καινούρια παρέα. Άρχισε να ταξιδεύει.... μια μέρα εκεί που περνούσε ένα μεγάλο δάσος είδε ένα μικρό μυρμήγκι να προσπαθεί να ξεφύγει από μια αράχνη που προσπαθούσε να το φάει. Ο Στέφανος λοιπόν βοήθησε το μικρό μυρμήγκι κι αυτό από ευγνωμοσύνη του έδωσε ένα μικρό φτερό και του είπε πως όταν το χρειαζόταν θα το έκαιγε λίγο κι αυτό θα πήγαινε κοντά του. Ο φίλος μας λοιπόν συνέχισε το ταξίδι του.  Μετά από κάμποσο καιρό βρέθηκε σε μια λίμνη κι εκεί είδε ένα μικρό ψάρι να προσπαθεί να ξεφύγει από ένα μεγαλύτερο. Ο Στέφανος το βοήθησε κι αυτό και το ψάρι από ευγνωμοσύνη του έδωσε ένα λέπι του και του είπε ότι εάν το χρειαζόταν να έκαιγε για λίγο το λέπι και το ψάρι θα πήγαινε κοντά του. Τελειώνοντας το ταξίδι του λοιπόν ο Στέφανος συνάντησε κι ένα περιστέρι που προσπαθούσε να ξεφύγει από τα νύχια ενός γερακιού. Το λυπήθηκε το καημένο και το βοήθησε κι αυτό. Το περιστέρι του έδωσε ένα φτερό του και του είπε πως εάν το χρειαζόταν να το έκαιγε λίγο κι αυτό θα πήγαινε κοντά του.  Μετά από λίγο καιρό ο φίλος μας έφτασε στην ξένη χώρα κι από το τόσο δρόμο είχε πια αδυνατίσει κι είχε γίνει αγνώριστος. Όπως περιπλανιόταν στους δρόμους είδε σε ένα μεγάλο παλάτι την πριγκίπισσα της χώρας κι αμέσως ζήτησε να την κάνει γυναίκα του. Όλοι στην αρχή γέλασαν, αλλά η πριγκίπισσα που της άρεσε λίγο αυτός ο ξένος του είπε οτι θα τον έβαζε σε μια δοκιμασία κι αν τα κατάφερνε τότε θα τον παντρευόταν.
' Θα κρυφτείς κάπου. Αν δεν σε βρω μέχρι το τέλος της μέρας θα σε παντρευτώ.'
Έτσι λοιπόν ο Στέφανος έκαψε λίγο το φτερό του περιστεριού κι εκείνο εμφανίστηκε μπροστά του. Τού είπε τι το ήθελε κι εκείνο το πήγε στην φωλιά του πολύ πολύ ψηλά και φώναξε κι όλα τα περιστέρια να το κρύψουν.
Η πριγκίπισσα πήρε τον μαγικό της καθρέφτη κι άρχισε να ψάχνει  παντού. Κάπου ψηλά στον ουρανό είδε πολλά περιστέρια μαζεμένα. Κοίταξε καλύτερα και τότε είδε τον Στέφανο. Το βράδυ στο παλάτι του είπε που ήταν κρυμμένος. Ο Στέφανος απογοητεύτηκε και της ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία. Αυτή την φορά έκαψε το λέπι του ψαριού. Το ψάρι λοιπόν τον έκρυψε στο πιο βαθύ σημείο του ωκεανού και φώναξε και τα άλλα ψάρια να τον κρύψουν. Η πριγκίπισσα πάλι με τον καθρέφτη της άρχισε να ψάχνει, να ψάχνει και κάπου πήρε το μάτι της βαθιά στην θάλασσα μαζεμένα πολλά ψάρια.  Κοίταξε καλύτερα και τότε είδε τον Στέφανο. Το βράδυ στο παλάτι του είπε που ήταν κρυμμένος. Ο Στέφανος απογοητεύτηκε και ζήτησε μια τελευταία και τρίτη ευκαιρία. Αυτή που άρχισε να της αρέσει πάρα πολύ αυτός ο ξένος που εξουσίαζε τα πλάσματα του αέρα και της θάλασσας ου την έδωσε. Ο φίλος μας έκαψε το μικρό φτερό που του είχε δώσει το μυρμήγκι  κι αυτό εμφανίστηκε μπροστά του. Του είπε τι το ήθελε κι αμέσως το μυρμήγκι τον μεταμόρφωσε κι αυτόν σε μικρό μυρμήγκι κι έτσι ο Στέφανος πήγε και κρύφτηκε στην ράχη της πριγκίπισσας. Πήρε κι η πριγκίπισσα τον καθρέφτη για να δει που ήταν ο ξένος αλλά δεν τον βρήκε πουθενά. Έψαξε στον ουρανό, στην θάλασσα, στην γη αλλά τίποτα. Στο τέλος της μέρας έσπασε τον καθρέφτη της κι είπε:
Έλα βγες κέρδισες! Θα σε παντρευτώ.' Ο Στέφανος βγήκε από την κρυψώνα του κι έγινε πάλι κανονικός άνθρωπος και της είπε όλη του την ιστορία. Αυτή λυπήθηκε για τα κακά παιδιά που δεν του μιλούσαν και θέλησε να τους κάνει κακό, αλλά ο Στέφανος δεν ήθελε γιατί ήξερε πως πολλές φορές τα παιδιά δεν σκέφτονται οτι μπορεί με την συμπεριφορά τους να πληγώνουν τους φίλους τους. Ζήσανε πολλά χρόνια με την πριγκίπισσά του και διοικούσαν το βασίλειο για πολλά χρόνια με σοφία και δικαιοσύνη. Κι αυτοί ζήσανε καλά κι εμείς καλύτερα!