Αλονσο μου, πολυ αγαπημένε μου Δον,
Εδω και μέρες γνωρίζω που μένεις! Έρχομαι κάτω από την πολυκατοικία σου και προσπαθώ να σε παρακολουθήσω..σε παρακολουθώ. Έχει τύχει δυο φορές να συναντηθούμε στην γωνία του δρόμου,δεν μου έδωσες σημασία, πέθαινα για μια ματιά σου.
Ναι ρώτησε με πιο δυνατά! Οπως ρωτάω κι εγω τον εαυτό μου! Γιατι; Γιατι δεν βρίσκω την δύναμη να σου μιλήσω. Στην τελική δεν εχω να χάσω τιποτα..ισως εχω να χάσω πολλα! Οχι εχω να χάσω παρα πολλα! ΧΙλιαδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου! Εαν δεν μου δώσεις σημασία; Εάν είσαι ερωτευμένος με κάποια άλλη; Αλήθεια πως θα μπορούσα να ζήσω έναν έρωτα μαζί σου εάν ήδη έχεις ερωτευτεί; Ή εάν ήδη έχεις πονέσει από έναν μεγάλο έρωτα; Δεν θα ερχόμουν για πάντα δεύτερη στην ζωή σου; Θα γινόταν να σε αγαπώ και να είμαι ερωτευμένη εγώ και για τους δυο μας; Θα γινόταν να με λατρέψεις τόσο δυνατά, ώστε να μην μπαίνεις στην διαδικασία να με συγκρίνεις; Δεν ξέρω Δον μου! Σε αυτές τις σκέψεις χάνομαι, σε αυτές αναλώνομαι και δεν βρίσκω το θάρρος να σου πω ένα γεια...να απλώσω το χέρι μου και να σε σταματήσω έτσι όπως στρίβεις βιαστικός στην γωνία.Η καρδιά μου μένει παγωμένη,χωρίς το παραμικρό ίχνος ζωής όταν νομίζω ότι είσαι κοντά μου. Μένει παγωμένη και συνάμα νιώθω μια τέτοια ζεστασιά μέσα μου σαν να με καίει μια τεράστια φλόγα.
Δεν μπορω να μείνω ομως με τους φόβους μου και τις αμφιβολίες μου πολυαγαπημένε μου Αλονσο! Δεν μπορω να περιμενω και να περνάνε ανούσιες οι στιγμές που θα μπορούσα να σε κρατώ στην αγκαλιά μου, να κρατώ τον κόσμο μου στην αγκαλιά μου. Ισως παλι ο ερωτας ειναι για τους τολμηρούς. Ισως να μην ανήκω σε αυτή την κάστα ανθρώπων. Ισως γι'αυτο τον λόγο να μην μου αξίζει να το ζήσω,μια ζοφερή αγάπη, ένα δυνατό πάθος.
Σε φιλώ γλυκά
Η Δουλτσινεα σου
Εδω και μέρες γνωρίζω που μένεις! Έρχομαι κάτω από την πολυκατοικία σου και προσπαθώ να σε παρακολουθήσω..σε παρακολουθώ. Έχει τύχει δυο φορές να συναντηθούμε στην γωνία του δρόμου,δεν μου έδωσες σημασία, πέθαινα για μια ματιά σου.
Ναι ρώτησε με πιο δυνατά! Οπως ρωτάω κι εγω τον εαυτό μου! Γιατι; Γιατι δεν βρίσκω την δύναμη να σου μιλήσω. Στην τελική δεν εχω να χάσω τιποτα..ισως εχω να χάσω πολλα! Οχι εχω να χάσω παρα πολλα! ΧΙλιαδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου! Εαν δεν μου δώσεις σημασία; Εάν είσαι ερωτευμένος με κάποια άλλη; Αλήθεια πως θα μπορούσα να ζήσω έναν έρωτα μαζί σου εάν ήδη έχεις ερωτευτεί; Ή εάν ήδη έχεις πονέσει από έναν μεγάλο έρωτα; Δεν θα ερχόμουν για πάντα δεύτερη στην ζωή σου; Θα γινόταν να σε αγαπώ και να είμαι ερωτευμένη εγώ και για τους δυο μας; Θα γινόταν να με λατρέψεις τόσο δυνατά, ώστε να μην μπαίνεις στην διαδικασία να με συγκρίνεις; Δεν ξέρω Δον μου! Σε αυτές τις σκέψεις χάνομαι, σε αυτές αναλώνομαι και δεν βρίσκω το θάρρος να σου πω ένα γεια...να απλώσω το χέρι μου και να σε σταματήσω έτσι όπως στρίβεις βιαστικός στην γωνία.Η καρδιά μου μένει παγωμένη,χωρίς το παραμικρό ίχνος ζωής όταν νομίζω ότι είσαι κοντά μου. Μένει παγωμένη και συνάμα νιώθω μια τέτοια ζεστασιά μέσα μου σαν να με καίει μια τεράστια φλόγα.
Δεν μπορω να μείνω ομως με τους φόβους μου και τις αμφιβολίες μου πολυαγαπημένε μου Αλονσο! Δεν μπορω να περιμενω και να περνάνε ανούσιες οι στιγμές που θα μπορούσα να σε κρατώ στην αγκαλιά μου, να κρατώ τον κόσμο μου στην αγκαλιά μου. Ισως παλι ο ερωτας ειναι για τους τολμηρούς. Ισως να μην ανήκω σε αυτή την κάστα ανθρώπων. Ισως γι'αυτο τον λόγο να μην μου αξίζει να το ζήσω,μια ζοφερή αγάπη, ένα δυνατό πάθος.
Σε φιλώ γλυκά
Η Δουλτσινεα σου
Αναμένουμε για την πολυπόθητη γνωριμία ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή